Het was een tijd vol ontberingen voor iedereen.  Misschien juist dankzij deze moeilijke tijden kwamen de Kruisheren van Kruisvindingparochie (Rotterdam Vreewijk) er in 1943 achter dat Barendrecht verstoken was van zielzorg.

Vanaf 1944 hoefden de katholieke bewoners niet meer persé voor hun kerkgang naar Rotterdam Zuid of Zwijdrecht omdat vanaf toen regelmatig een H. Mis werd gelezen in de bovenzaal van het stationskoffiehuis.

In 1958 is het aantal gelovigen dermate gegroeid dat een meer permanente huisvesting gerechtvaardigd is.

 Een houten hulpkerk, Sint Augustinus, wordt in gebruik genomen.

In 1967 dragen de Kruisheren de zorgen over en de Sint Augustinuskapel komt onder het vicariaat van de  de H.H. Engelbewaarders (Lombardijen).

De wens voor echt eigen kerkgebouw groeit en parochianen nemen het initiatief hiertoe zelf in handen. Op 15 september 1972 wordt het vicariaat verheven tot een zelfstandige parochie. Het duurt nog even maar dan wordt in 1973 de St. Augustinus opgeleverd en kan de kersverse parochie in een eigen kerkgebouw betrekken.

Het was gelijk de laatste kerk die werd opgeleverd in het gebied Rotterdam Zuid, Barendrecht en Ridderkerk.

Het jaar, 2012/2013, was een bijzonder jaar, waarbij we stil stonden bij het 40-jarig bestaan van het kerkgebouw. En dat is niet op onopgemerkt voorbijgaan!

Verder loopt de geschiedenis van de Augustinus in grote mate parallel aan de geschiedenis van de gemeente met die naam. Zeventiger en tachtiger jaren veel middenklassers die Rotterdam verlaten en naar de randgemeenten verhuizen; nieuwe wijken, rond het jaar 2000 een geweldig grote nieuwbouwwijk, Carnisselande, met nieuwe mensen, die elkaar niet kennen en die zich soms, heel soms, aansluiten bij die bescheiden katholieke parochie met die kerk daar in het oude centrum van Barendrecht.